رنو زوئی جدید از فلسفه ساده‌ای پیروی می‌کند: شبیه قبل اما بهتر. ظرفیت باتری بیشتر، محدوده حرکتی بهتر و تکنولوژی به‌روزتر؛ و این اولین شانس ما برای بررسی تخصصی این خودروست.
زوئی از یک پیشرانه الکتریکی نصب شده در جلو سود برده اما دو قدرت مختلف دارد. در مدل R110 شاهد قدرت ۱۰۷ اسبی و در مدل R135 قدرت ۱۳۴ اسب بخاری خواهید بود.
ما مدل قوی‌تر را تست کرده‌ایم، مدلی که دارای شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت ۹٫۵ ثانیه‌ای و حداکثر سرعت ۱۴۰ کیلومتر در ساعتی می‌باشد. این خودرو از باتری جدید ۵۲ کیلووات ساعتی استفاده کرده و برد تئوری ۳۸۳ کیلومتری دارد.
این خودرو از پشت فرمان به حد کافی سریع حس شده و فرقی نمی‌کند که در شهر باشید یا بزرگراه اما خب پرفورمنس آن در حالت اکو به‌طور قابل‌توجهی افت می‌کند که دلیل آن نیز دست‌یابی به حداکثر شعاع حرکتی ممکن می‌باشد.
این حالت همچنین باعث می‌شود نتوان از کل قدرت پیشرانه استفاده کرد مگر اینکه واقعاً نیازی به این موضوع داشته باشید.
زوئی جدید در خط مستقیم تیز بوده اما در سر پیچ‌ها اثری از عملکرد بالا مشاهده نمی‌شود. حس بسیار کمی از فرمان به راننده منتقل می‌شود و تکان های بدنه نیز در پیچ‌های تند قابل‌توجه است. صندلی‌ها هم کمکی به بهبود اوضاع نمی‌کنند و کمترین حمایت از بدن را دارند.
همچنین این صندلی‌ها را نمی‌توان در ارتفاع تنظیم کرد. اگر امیدوار بودید که Zoe روی لبتان خنده بیاورد احتمالاً ناامید خواهید شد. سواری این خودرو نیز مشابه دیگر خودروهای این کلاس بوده و بنابراین سفت است اما خیلی ناراحت نیست.
مسیر تست این خودرو ترکیبی از جاده‌های مختلف بوده و علیرغم وجود آب‌وهوای سرد، هنوز هم مصرف انرژی ۵٫۶ کیلومتر به ازای هر کیلووات ساعت را مشاهده کردیم.
این مصرف سوخت به معنی شعاع حرکتی تئوری ۲۹۳ کیلومتر خواهد بود که کمتر از ادعاهای رنو می‌باشد.
شاید اگر سیستم احیا شونده ترمز کاراتر بود برد بیشتری به دست می‌آمد. حتی در قوی‌ترین حالت یعنی B، این خودرو نمی‌تواند سبک رانندگی تک پدال برخی رقبا را داشته باشد.
سوکت شارژ این خودرو در دماغه و زیر نشان رنو نصب شده است. Zoe جدید به‌صورت استاندارد از شارژر تیپ ۲ سود برده و شارژ کامل باتری سه ساعت طول می‌کشد؛ اما در صورت استفاده از شارژر خانگی این زمان به بیش از ۹ ساعت خواهد رسید. البته با استفاده از شارژرهای سریع می‌توان ۸۰ درصد باتری را در ۷۰ دقیقه شارژ کرد.
بد نیست نگاهی هم به کابین داشته باشیم که الهام‌پذیری سنگینی از جدیدترین نسل‌های کلیو و کپچر داشته است. در واقع روی داشبورد پلاستیک‌های نرم بکار رفته است. مدل استاندارد Zoe از صفحه دیجیتال ۱۰ اینچی و صفحه‌نمایش ۷ اینچی برای سیستم اطلاعات سرگرمی استفاده کرده اما مدل‌های GT Line دارای صفحه‌نمایش ۹٫۳ اینچی هستند.
گرافیک بکار رفته در صفحات نمایش تیز و خوب بوده و اینترفیس نیز پاسخگوست هرچند طراحی منوها چندان جالب از کار درنیامده است. خوشبختانه این خودرو به‌صورت استاندارد از اندروید اتو و اپل کارپلی برخوردار است.
سرنشینان جلو راحت خواهند بود هرچند فضای سر و پای عقب برای افراد بزرگ‌سال کمی تنگ خواهد بود. محفظه بار نیز ۳۳۸ لیتر گنجایش دارد که بهتر از اکثر رقباست اما تنها در مدل‌های نیمه‌فول و فول شاهد تا شدن صندلی عقب خواهید بود. همچنین فضایی برای قرار دادن کابل‌های شارژ تدارک دیده نشده و برای استفاده از محفظه زیر کف باید ۱۵۵ پوند بپردازید.
قیمت مدل پایه Play از ۲۶۱۷۰ پوند شروع می‌شود و به ۲۹۱۲۰ پوند برای مدل‌های GT Line می‌رسد. در این خودرو شاهد تجهیزاتی همچون شیشه‌های عقب تیره، رینگ‌های ۱۶ اینچی، حسگرهای پارک جلو، دوربین دنده‌عقب، پایش نقاط کور، آینه وسط با تیره شوندگی خودکار و آینه‌های برقی خواهید بود.
شرایط لیزینگی رنو نیز به این صورت است که مدل پایه با پیش‌پرداخت ۳ هزار پوندی و اقساط ماهانه ۲۶۹ پوندی به مدت سه سال در دسترس است.
واضح است که مدل‌های فول تر اقساط بیشتری خواهند داشت. از این نظر رنو گزینه‌ای جذاب بین رقبا محسوب می‌شود.
زوئی همچنان جزو پیشروهای کلاس خودروهای الکتریکی کوچک و نسبتاً ارزان می‌باشد. این خودرو ارزان‌تر از نیسان لیف و جادارتر از اوپل کورسا الکتریکی بوده و برد بیشتری نسبت به هر دو خودرو دارد؛ اما جای شرمساری دارد که شارژر سریع Zoe به عنوان یک آپشن گران‌قیمت در نظر گرفته شده است.
