ساندرو | تست ساندرو | تجربه رانندگی با ساندرو | رنو | داچیا | نقد و بررسی رنو ساندرو
رنو ساندرو ابتدا در سال ۲۰۰۸ در نمایشگاه اتومبیل ژنو رونمایی شد این اتومبیل بر اساس پلتفرم لوگان ساخته شده است.
نسل اول این خودرو توسط پارس خودرو به ایران راه پیدا کرد ، در این نسخه از پیشرانه K4M با حجم ۱.۶ لیتر و توانایی تولید ۱۰۵ اسب بخار و ۱۴۲ نیوتن متر گشتاور استفاده میشود.
در رنو ساندرو از گیربکس ۵ دنده دستی از نوع JHQ یا ۴ دنده اتوماتیک استفاده شده است.
هنگامی که دستگیره در خودرو ساندرو را در دست می گیرید متوجه عدم کیفیت آن می شوید و شاید انتظار بالاتری از این خودرو داشته باشید .
پس از آن که در خودرو می‌نشینید فضای پای راحت برای سرنشینان جلو و عقب توجه شما را جلب میکند.
در کنار این موضوع صندلی های نسبتا راحت آن آرامش نسبی در کابین به شما می دهد. شاید شوکه شوید که چرا دکمه شیشه بالابرهای آن زیر ضبط قرار دارد در حالی که جای خالی آنها روی دستگیرهای در کاملاً هویداست. دکمه شیشه های عقب نیز جای بهتری ندارند و مانند ال ۹۰ بر روی کنسول میانی پشت ترمز دستی قرار دارند درست در محلی که ممکن است پای سرنشینان عقب با آن برخورد کند.
این خودرو کاملا اقتصادی است پس نباید انتظارات فراوانی از طراحی و ادوات آن داشت و مانند تندر ۹۰ رتبه قابل قبولی در طراحی داخلی ندارد.
تجربه رانندگی با رنو ساندرو
اتومبیل بدون هیچ گونه صدای اضافی روشن می شود و هنگامی که برای اولین بار کلاچ آن را فشار می دهید متوجه نرمی آن می شوید.
سیستم JHQ بهینه سازی‌شده گیربکس JH3 بوده به طوری که سیستم کلاچ آن با استفاده از فشار هیدرولیکی عمل کرده به همین خاطر برای در گیر شدن نیازمند فشار کمتری بوده و رانندگی راحتی را به ارمغان می آورد.
تعویض دنده ها دراین خودرو کمی خشک بوده و یکی از ایرادات آن به اصطلاح جا خوردن بد دنده عقب است ، اما در مجموع موتور و گیربکس همخوانی خوبی دارد.
هنگامی که شروع به حرکت می‌کنید متوجه میشود خودرو هندلینگ و فرمان پذیری زیادی ندارد به طور کلی لذت رانندگی چندان القا نمی‌کند.
اما خودرو ساندرو مانند برادر خود یعنی لوگان عملکرد مطلوبی در مسیرهای شیبدار و صعب العبور دارد و از حیث خودرو مناسب برای خارج از جاده هم می باشد.
از دیگر نکات قوت آن باید به فضای بار عقب اشاره کرد که پاسخگو یک خانواده کم جمعیت است و به راحتی برای یک خانواده سه نفر مناسب است سیستم صوتی با چهار بلندگو و کنترل ضبط پشت فرمان در اختیار شما قرار دارد و اوج آپشن این خودرو در همین موضوع خلاصه می شود
یک موردی در ساندرو و تندر پلاس نسبت به تندر ۹۰ و پارس تندر ارتقا بخشیده شده تنظیم فرمان این خودرو است البته که در قرن ۲۱ اصلا چنین چیزی آپشن محسوب نمی شود ولی در ایران افزایش امکانات و کیفیت مانند صنعت خودروسازی لاک پشتی عمل می کند .
این ماشین از نظر کیفیت مونتاژ در سطح خوبی قرار دارد. اما بعضی نکات شما را شوکه می کند مثلاً گردگیر بین شیشه ودر این خودرو وجود ندارد محفظه کیسه هوای فرمان با فشار دست به راحتی به داخل خم می شود ، درهای عقب هنگام باز و بسته شدن به اصطلاح گیر دارند .
هنگام رانندگی در جاده های تاریک متوجه می‌شوید. عملکرد چراغ ها بسیار مطلوب است و به کاربردی بودن آن پی می برید به نحوی که سطح جاده را به خوبی روشن می کند.
چنانچه قصد استفاده از بخاری را داشته باشید به خوبی پاسخ به سرنشینان است. در زیر صندلی های جلو کانال هوا برای سرنشینان عقب تعبیه شده است. همچنین در هوای گرم کولر به خوبی عمل کرده و هوای داخل ماشین را به دمای دلخواه می رساند.
طراحی بیرونی بسیار ساده و بدون هیچ گونه جذابیت خاصی میباشد ، در نگاه اول چراغ های بزرگ آن به چشم می‌آیند.
همچنین آیینه های جانبی و ضربه گیر روی در ها در نسخه دنده دستی به رنگ مشکی مات هستند ، در خصوص طراحی داخلی میتوان گفت که مانند لوگان (L90) فاقد هر گونه زیبایی، طراحی ارگونومی و جذابیت هستند.
این بار خودرو مورد تست مدل ۱۳۹۷ بوده و کیلومتر کار کرد آن به ۳۰ هزار کیلومتر میرسد. بعد از تقریبا دو سال خودرو در هیچکدام از قسمت ها و لوازم افت کیفیت نداشته است.
خودرو را روشن کرده و مسیری سربالایی را برای تست انتخاب میکنیم. خودرو مسیر را با کشش خوبی بالا میرود. و از این نظر کاستی احساس نمیشود.
بعد از پیمودن مسیر اولیه وارد مسیر مستقیم میشویم تا این بار ترمز ها و فرمان پذیری اتومبیل را در سر های بالا بررسی کنیم. سرعت خودرو را به ۱۰۰ کیلومتر می رسانیم و با پدال ترمز را تمامل فشار میدهیم. با این که ترمز علی عقب کاسه ای هستند خودرو به خوبی متوقف میشود.
آزمایش را باری دیگر تکرار میکنیم این بار پس از رسیدن به سرعت ۱۴۰ کیلومتر عمل ترمز گیری را انجام میدهیم. مشاهده میکنیم تقریبا عملکرد ترمز ها نسبت به حالت اول ۵۰ درصد کاهش پیدا کرده‌اند.
همچنین سیستم ترمز ضد قفل نیز در این سرعت عملکرد خوبی را از خود نشان نمی‌دهد.
رنو ساندرو در سرعت های بالای ۱۰۰ کیلومتر پایداری و چسبندگی ایده آلی ندارد. و از حیث فرمان پذیری در سرعت های بالا شاهد عملکرد مطلوبی نیستیم.
البته نباید فراموش کرد که مقاومت این اتومبیل نسبت به باد در سرعت های بالا زیاد است و اصطلاحا آیرودینامیک نیست و این امر نیز در فرمانپذیری بی تاثیر نیست.
ساندرو خودروی است که در مسیر های پر پیچ و خم و طولانی رانندگی با آن خسته کننده خواهد بود.
در مسیر های با پیچ تند سفتی فرمان آن نیز این موضوع را تشدید میکند. از نکات قوت این خودرو سیستم تعلیق و نرمی آن است که بسیار مناسب برای خیابان های کشور و حتی مسیر های ناهموار میباشد.
سیستم ترمز ضدقفل، كيسه هواي راننده و سرنشین، رینگ ۱۵ اینچی آلومینیومی، سیستم صوتی با ۴ بلندگو، کنترل ضبط پشت فرمان مه شکن عقب و جلو از امکانات آن به شما میرود.
در مجموع ساندرو مونتاژ شده در ایران کیفیت نسبتا قابل قبولی دارد. همچنین استهلاک قطعات آن بالا نیست. اما هزینه های قطعات آن بالاست. از طرفی با توجه به قیمت آن ارزش خرید بالایی ندارد.
